[Tidender.] Pensjonslisturne - Ivar Aasen-tunet

 

hev voret umhandlad i Stortinget igaar og i dag. Fyrr dei tok paa med dei serskilde Postar vart det eit Ordskifte um Pensjonssaki i det heile. ^_ Ihlenheldt eit langt Fyredrag, og vilde hava, at Pensjonar til 
Statsraadar skudle vera ei Grein for seg sjølv, som ikkje skulde vera so umskifteleg som dei andre Pensjonssakar. Det hadde gjort seg ei fast Vedtekt um dette, som ein ikkje kunde vika ifraa. I gamle Dagar hadde Statsraadspensjonar ikkje voret under 2500 Spd., men i 1851 vart det sett ned til 1500 Spd. Velde hadde i 1871 freistat aa faa det nedsett til 1200 Spd., men det gjekk ikkje, og sidan hadde det voret godkjent av baade Jaabæk og Sverdrup, at Kr. 6000 skulde vera Jamnen. ^_ Statsministar Sverdrup heldt paa det han hadde meint fyrr, at Kr. 6000 skulde vera som Maaten, for at dei Menn, som med full Heilhug skulde segja si Meining, ikkje trengde aa vera bundne til Tinget sin Naade. Og ein maatte sjaa etter kva som var sømelegt for eit Parti naar dei hadde med Motstandaranne aa gjera paa den Maaten, ein maatte ikkje lata Folk faa segja at det kom Hemntankar til Synes. ^_ Liljedahl ynskte, me snart kunde faa ein Pensjonslov, so Embættsmennerne kunde pensjonera seg sjølve, for det Stellet, som no var, var det verste av alt. ^_ Statsraad Haugland ynskte det same, baade han og Statsraad Arctander og sidan Sørensen undrad seg yver, at Komiteen no vilde knipa inn paa Pensjonarne, som var sette etter det Maaten, som Tinget sjølv hadde gjort.

Dei serskilde Pensjonar: Høgsterettsdomar Mantheyfekk Kr. 3500 (Regjeringi hadde søkt um Kr. 5000). Yverretssdomar Dahl fekk Kr. 2000 (Komiteinnstellingi Kr. 1600). ^_ Landdomar Morgenstjernefekk Kr. 2200. ^_ Landsdomar Kaltenbornfekk Kr. 2200 (Regjeringi Kr. 2500).

So var det i dag um Statsraadarne Johansen, Hertzberg og Koren. Regjeringi vilde hava Kr. 6000, Innstellingi Kr. 4000, eit Mindretal Kr. 5000. ^_ Rindeheldt paa, at dei skulde hava ingen Ting, og meinte, at slike Karar som hadde voret berre paa Traassen mot Ting og Folk, hadde inkje noko fortent. ^_ Sverdrup heldt hardt paa det, at dei burde ikkje sjaa paa slikt, men lata den Regelen staa, at Statsraadar skulde hava sitt visst. Det var ille stelt, fyrste Gongen me hadde parlamentarisk Styre, um inkje dette gjekk igjenom. Han vilde ikkje gjera det til eit Kabinettspursmaal endeleg, men det var Fylgjurne dei fekk bera, det galdt her um me kunde venta aa faa hava eit sterkt Ministerium elder berre eit veikt. ^_ Steen kallad det tvertum ei Forfusking av Parlamentarismen, um dei gjorde som Sverdrup raadde til. Men um han var imot Ministaren her, so var det ikkje meint som ei Mistillit til honom, denne Saki var ikkje stor nok Prinsipsak til det, dette var berre ei Skyns-sak. ^_ Innstellingi um Kr. 4000 vart forsvarad paa den Maaten at det var ikkje for det dei hadde voret Statsraadar dei fekk noko, men det var tilmaata som for høge Embættsmenn ellest. ^_ Endeleg vart Saki utsett til vidare (32 av Vinstre var imot dette).